[ Pobierz całość w formacie PDF ]

uważył.  %7łeby odjechał, albo chociaż zaczął odjeżdżać, zanim mu powietrze
zejdzie. I trzeba się zastanowić, jak pryskać w razie, gdyby zrobiło puff. Na wszel-
ki wypadek. To syczy.
34
 Co syczy?
 Powietrze.
 Trzeba zagłuszyć.
 To chyba że ciotka Asi wez
mie ze sobą dziecko i ono się będzie darło. . .
 Głupi jesteś, czy co?  zirytowała się Janeczka.  A tranzystor od czego?
Mamy przecież, trochę zepsuty i bardzo skrzeczy. Do zagłuszania doskonały.
 A. . . Masz rację, rzeczywiście zgłupiałem. Ale nie, bo ja już myślę dalej.
Rozumiesz, jak załatwić ten dalszy ciąg, te TIR-y i całą resztę. . .
 Nad tym będziemy się zastanawiać, jak już sprawdzimy, czy to robi puff
 ucięła dyskusję Janeczka i podniosła się z fotelika.
 Jutro rano zaczniemy od Bartka, i wymyśl rączkę do tej rzeczy, żeby łatwo
było przyciskać bez kucania. . .
Na pytanie o drugi egzemplarz ostrego szpikulca Bartek nie odpowiedział od
razu. Milczał przez chwilę, odkręcając zardzewiałe śruby zamka przy bramie.
Pierwszej już dał radę, ruszył teraz drugą kolejną i odsapnął.
 No, poszło! A już się bałem, że przerdzewiały na mur. . . Na co ci to? Do
czego?
Teraz Pawełek zamilkł na prawie dziesięć sekund. Nie uzgodnili wcześniej,
czy powiedzieć Bartkowi prawdę i wtajemniczyć go w całą aferę; jakoś umknę-
ła im ta konieczność. A ostatecznie zdawali sobie sprawę, że zamierzone czyny
sÄ… raczej naganne i z
le widziane przez wszelkie przepisy prawne, nie mówiąc
o społeczeństwie. Wymienił spojrzenie z siedzącą na podmurówce ogrodzenia Ja-
neczką. Janeczka nie dała mu żadnego sygnału. Zwróciła się wprost do Bartka.
 Co ty myślisz o złodziejach samochodowych?  spytała tonem uprzejme-
go zainteresowania.
Bartek męczył się właśnie przy trzeciej śrubie, którą zdążył już opukać młot-
kiem.
 Jak się nie. . .  wysapał przez zaciśnięte zęby.  No dobra, idzie! Jest
taki płyn do rdzy, posmarować i jutro by samo poszło. Już myślałem, że się nie da
i trzeba będzie. Bo co?
 Nic. Ciekawi mnie. Coś przecież o nich myślisz?
 y
le myślę  odparł sucho Bartek.  Nie powiem dokładnie co, bo co się
mam wyrażać, jeszcze kto usłyszy Dobra, teraz ty. Ja potem będę przykręcał.
Pawełek przejął od niego młotek i śrubokręt. Bartek łypnął okiem na Janeczkę.
 No?  spytał podejrzliwie.  O co leci i w co się gra.
 Zastanawiamy się, czy nie można by im trochę poprzeszkadzać  wyja-
śniła Janeczka dość niedbale i bez nacisku.  Utrudnić te kradzieże. Nie lubimy
ich. Co ty na to?
Bartek odczekał chwilę, bo Pawełek opukiwał właśnie czwartą śrubę i żelazny
łomot zagłuszał wszystko. Patrzył przy tym na Janeczkę prawie ze zgrozą.
35
 Was coś szurnęło? Szmergla macie, czy co?  spytał, kiedy dz
więki uci-
chły.  Przecież was pozabijają!
Pawełek wzruszył ramionami i ruch okazał się użyteczny, czwarta śruba pu-
ściła. Zaczął ją wykręcać, starając się unikać przy tym zgrzytu i pisku, bo ciekaw
był dalszych zabiegów dyplomatycznych siostry. Janeczka nie straciła spokoju.
 Wcale nie. Tak całkiem obłąkani jeszcze nie jesteśmy i nie mamy zamiaru
włazić im w ręce. Ja cię pytam, co ty w ogóle myślisz na ten temat. Jesteś im
przeciwny, czy nie?
 No pewnie, że jestem, kretyńskie pytanie! I co z tego? Gliny im nie dają
rady, a wy dacie?!
 Przecież nie mówię, że chcemy ich wszystkich za trzy dni uwięzić w lo-
chach o chlebie i wodzie. Mówię o przeszkadzaniu. I trzeci raz pytam: jesteś za,
czy przeciw?
Bartek znów przeczekał kolejne walenie młotkiem. Przez ten czas zdążył się
zastanowić.
 Jestem za  rzekł stanowczo.  I już rozumiem, że ten szlagborek ma być
do tego przeszkadzania. Nawet zgadujÄ™, jakim sposobem. Wariactwo.
 Możliwe  zgodziła się Janeczka grzecznie.
 Ale przecież ty sam nie musisz w tym brać udziału. A my po prostu spró-
bujemy, tak sobie, z ciekawości. Nie uda się, to nie, nikt się przez to nie powiesi.
Ważne jest, czy można zrobić drugi taki szpikulec.
 Można. Nie ma sprawy. Zaraz. Czy ja wiem. . .
Pawełek przyłożył się energicznie do drugiej połowy zamka. Bartek miał dość
sporo czasu, żeby rozważyć kwestię dokładniej, hałas mu nie przeszkadzał. Prze-
dziwny pomysł, w pierwszej chwili budzący zgrozę, zaczął mu się podobać.
 Kto powiedział, że mam nie brać udziału?  spytał gniewnie.  A może ja
bym chciał brać udział? Szlagborek się zrobi, ale niech ja się dowiem porządnie,
co to ma być. . .
Zanim stary zamek został odkręcony do końca, Bartek usłyszał wszystko. Je- [ Pobierz całość w formacie PDF ]