[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przyciÅ›nie potrzeba. Wystarczy, żebym strzeliÅ‚ pal­
cami, a już się pchają.
- Christine taka nie jest.
- No jasne. Ona sama zapewne strzela palcami.
No, ale ja nie mam zamiaru się za nią uganiać, bez
44 " MARZEC
CI
G DALSZY
wzglÄ™du na jej urodÄ™. Ostatecznie nie brakuje w okoli­
cy ładnych nóg, piersi, pup i wielkich niebieskich oczu.
A jeśli chodzi o te blond włosy, to i tak pewnie są
farbowane. - Przerwał, żeby złapać oddech. - Mogę
z nią pracować, jasne. Jak długo robi, co do niej należy,
mogę z nią pracować. Ale jeśli zacznie tu jakieś gierki,
jeśli zacznie stroić fochy, zadzierać nosa i patrzyć na
mnie z góry, jeśli spróbuje się wtrącać do mojej roboty,
będziemy mieli problem. Duży problem.
W rzeczywistości Gideon już miał problem, ale zdał
sobie z tego sprawÄ™ dopiero po trzech tygodniach,
w czasie których nie mógł wyrzucić Christine Gillette
z pamięci. Olśniło go dopiero, gdy zadzwoniła, by się
z nim umówić na spotkanie, a on odłożył słuchawkę
z bijÄ…cym sercem.
ROZDZIAA

3
Christine nie czuła się najlepiej, gdy w czwartkowy
ranek wyjeżdżaÅ‚a z Belmont do Crosslyn Rise. Zbun­
tował się jej żołądek. C
ie pomogła ani herbata, ani
talerz płatków owsianych.
Wmawiała sobie, że to nie zdenerwowanie, lecz
podniecenie. Od gratulacyjnego telefonu Jessiki Chris­
tine była cała w skowronkach. Rzuciła się do pracy nad
innymi zleceniami, by zakończyć je czym prędzej
i poświęcić się już wyłącznie Crosslyn Rise. Może więc
marne samopoczucie wynikało również ze zmęczenia.
Choć niechętnie przyznawała się do tego nawet
przed sobą, niepokoiła ją perspektywa pracy z kimś
takim jak Gideon Lowe. Nawet wobec najbardziej
onieśmielających klientów potrafiła zachować spokój,
ale przy Gideonie jej opanowanie zawodziło. Był
porywczy, ale i takich zdarzało jej się spotkać. Był
męskim szowinistą, ale miewała do czynienia z bardziej
tępogłowymi przypadkami. A jednak nie potrafiła
przejść do porządku nad jego zachowaniem. Tkwił
w jej myślach jak zadra, a ona nie wiedziała dlaczego.
Zastanawiała się nad tym, jadąc na północ drogą
numer sto dwadzieścia osiem. Zresztą od spotkania
46 " MARZEC
CI
G DALSZY
w banku trzy tygodnie temu Gideon pojawiał się
nieproszony w jej myślach w każdej wolnej chwili.
Wówczas, w banku, jego widok ją zaskoczył. Nie
sama obecność Gideona, ale jego wygląd. Na placu
budowy byÅ‚ robotnikiem, w oblepionych bÅ‚otem bu­
tach, w wytartych dżinsach, ocieplanej kurtce na
flanelowej koszuli, spod której wystawaÅ‚ jeszcze pod­
koszulek. Kosmyki włosów wysuwały się w nieładzie
spod wełnianej czapki. Wyraz
nie przydałby mu się
prysznic i maszynka do golenia.
W banku natomiast byÅ‚ oczywiÅ›cie i umyty, i ogolo­
ny. Jego włosy, nieco dłuższe niż innych obecnych tam
mężczyzn, były jednak fachowo obcięte. Ramiona
robiły wrażenie tak samo szerokich pod swetrem
z wielbłądziej wełny jak pod kurtką, a biodra - tak
samo wÄ…skich w szarych spodniach jak w znoszonych
dżinsach. Najwyraz
niej miał również dobry gust, jeśli
sądzić po doborze krawata.
Musiała przyznać, że był z niego bardzo przystojny
mężczyzna, ale to nie jego fizyczna atrakcyjność
wywoływała niepokój Christine. Ostatecznie na pewno
był żonaty. Poza tym przecież wcale nie szukała
mężczyzny. Miała już jednego w odwodzie. Nazywał
się Anthony Haskell, był sympatyczny, spokojny
i uprzejmy i gdy tylko miała dla niego czas, chętnie
zabieraÅ‚ jÄ… do teatru, kina lub na kolacjÄ™, ale zdarza­
Å‚o siÄ™ to najwyżej dwa, trzy razy w miesiÄ…cu. ByÅ‚ mi­
Å‚ym towarzyszem, co Christine caÅ‚kowicie satysfakcjo­
nowało.
A więc pod tym względem Gideon Lowe nie
stanowił zagrożenia. Jednakże trudno było kobiecie
nie czuć jego siły, jego fizyczności. No właśnie, i to ją
onieśmielało, przyznawała Christine w duchu. Dlatego
MARZEC
CI
G DALSZY " 47
byÅ‚a taka roztrzÄ™siona. ChwyciÅ‚a byka za rogi, dzwo­
niąc do Gideona z prośbą o spotkanie, ale starała się,
by jej głos brzmiał pewnie i zdecydowanie. Gideon był
typem drapieżnika: gdyby wyczuÅ‚ jakÄ…Å› sÅ‚abość, na­
tychmiast by ją wykorzystał.
SkrÄ™ciÅ‚a na drogÄ™ biegnÄ…cÄ… wzdÅ‚uż wybrzeża. Oso­
biście wolałaby spotkanie w banku lub w biurze
Cartera, czyli w miejscu bardziej neutralnym, ale
Gideon uznał, że powinni patrzeć na przedmiot swojej
rozmowy. W pewnym sensie miał rację.
Na szczęście dzień był jasny i słoneczny, choć
mroz
ny - jak to w grudniu. Z
nieg jak dotychczas nie
stwarzał problemów. Christine ubrała się odpowiednio
do pogody. Pod wełnianymi spodniami miała ciepłe
rajstopy, szyję grzał jej gruby golf, a całe ciało otulał
długi, wełniany płaszcz. Na siedzeniu obok leżały
rÄ™kawiczki i nauszniki. W samochodzie byÅ‚o jej zdecy­
dowanie za gorąco i dawno już zdjęłaby płaszcz, gdyby
nie musiała zatrzymywać auta i tracić czasu. Nawet przy
wyÅ‚Ä…czonym ogrzewaniu czuÅ‚a spÅ‚ywajÄ…cÄ… miedzy pier­
siami strużkę potu.
Wjechała na teren Crosslyn Rise i rozjeżdżoną przez
ciężarówki drogą skierowała się wprost ku kaczemu
stawkowi. Na budowie nikogo nie było. Spojrzała na
zegarek. Umówili się na wpół do dziewiątej i właśnie tę
godzinÄ™ pokazywaÅ‚y wskazówki. Mimo dość aroganc­
kiego stwierdzenia Gideona, że praca na budowie [ Pobierz całość w formacie PDF ]