[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zapoznawaliśmy się z jego trybem życia.
 Przez tydzień?
 Musieliśmy być cierpliwi, wszak istniał jakiś powód, dla którego wybrał
Ponta Pora. Dowiedzieliśmy się, że tamtejsi urzędnicy chętnie idą ludziom na rę-
kę, jeśli dostaną swoją dolę. Po wojnie w Ponta Pora zamieszkało sporo Niemców.
Istniały zatem obawy, że gdyby Lanigan nas zauważył i powiadomił policję, zna-
lez
libyśmy się w nie lada kłopotach. Dlatego też ułożyliśmy szczegółowy plan
i po cichu zgarnęliśmy Lanigana za miastem, na bocznej drodze, bez świadków.
Wszystko poszło jak z płatka. Wywiez
liśmy go na wynajęte ranczo w Paragwaju,
po drugiej stronie granicy.
 I tam poddaliście torturom?
Stephano skrzywił się niechętnie, pociągnął łyk kawy, po czym odparł:
 Można to i tak nazwać.
Rozdział 27
Patrick chodził nerwowo wzdłuż ściany udostępnionej im salki konferencyj-
nej, ćwicząc jednocześnie wymachy ramion. Sandy czekał cierpliwie, przygoto-
wany do sporządzania notatek. Kilka rodzajów ciast, które pielęgniarka przyniosła
im na tacy, wciąż stało nie ruszonych pośrodku stołu. Patrząc na nie, McDermott
mimowolnie się zastanawiał, ilu aresztantom oskarżonym o morderstwo z pre-
medytacją dostarczano tak smakowite wypieki. Ilu z nich mogło się spokojnie
wylegiwać w szpitalnej izolatce strzeżonej przez funkcjonariuszy z biura szery-
fa? Do ilu wpadał w odwiedziny sędzia okręgowy, zamawiając po drodze pizzę
z najlepszej restauracji?
 Sytuacja się zmieniła  rzekł Patrick, nie patrząc w jego stronę.  Musi-
my przyspieszyć bieg rzeczy.
 Jakich rzeczy?
 Leah nie może tu pozostać, dopóki jej ojciec nie odzyska wolności.
 Przyznam, że jak zwykle się gubię. Kiedy tylko któreś z was zaczyna mó-
wić własnym językiem, całkowicie tracę rezon. W końcu jestem twoim adwoka-
tem. Naprawdę nie możesz mnie we wszystko wtajemniczyć?
 To Leah ma w swojej pieczy nagrania i dokumenty, zna też wszelkie szcze-
góły. Musisz z nią rozmawiać.
 Właśnie rozmawiałem z nią wczoraj wieczorem.
 Teraz też na ciebie czeka.
 NaprawdÄ™? Gdzie?
 W pewnym domku letniskowym w Perdido.
 I zapewne powinienem natychmiast wszystko rzucić i gnać tam na złamanie
karku?
 To bardzo ważne, Sandy.
 Dla mnie każdy klient jest tak samo ważny  rzucił ze złością McDermott.
 Czemu sam nie chcesz mi niczego powiedzieć?
 Przykro mi, ale to niemożliwe.
 Dziś po południu muszę się stawić w sądzie, a mój syn rozgrywa mecz
piłki nożnej. Czy rzeczywiście żądam zbyt wiele, prosząc o garść konkretów?
216
 Nie brałem pod uwagę możliwości porwania, Sandy. Musisz przyznać, że
postawiło nas ono w dość niezwykłej sytuacji. Spróbuj mnie zrozumieć.
McDermott westchnął ciężko i zapisał coś w notesie. Patrick usiadł przy stole
obok niego.
 Nie gniewaj siÄ™, Sandy.
 O czym mam z nią rozmawiać w tym domku letniskowym?
 O Aricii.
 Aha, o Aricii  powtórzył adwokat, spoglądając w bok. Niewiele wiedział
o tamtej sprawie, tylko tyle, ile wyczytał w gazetach.
 To zajmie trochę czasu, więc lepiej wez
ze sobą walizkę z niezbędnymi
rzeczami.
 Mam rozumieć, że powinienem przenocować w tym domku?
 Owszem.
 Razem z Pires?
 Tak. To duży dom.
 To może jeszcze zaproponuj, jak mam to wytłumaczyć żonie. Sądzisz, że
powiem jej wprost, iż na życzenie klienta spędzę noc w towarzystwie pięknej
Brazylijki w domku przy plaży?
 A nie wystarczy, jeśli poinformujesz, że czeka cię długa narada z resztą
ekipy moich obrońców?
 To brzmi niez
le.
 Dzięki, Sandy.
Po przerwie na kawę do Olivera dołączył Underhill. Usiedli ramię przy ramie-
niu pod kamerÄ… wideo wycelowanÄ… w Stephano.
 Kto kierował przesłuchaniem Patricka?  zaczął Underhill.
 Nie muszę wymieniać nazwisk moich współpracowników.
 Czy ten człowiek ma jakiekolwiek doświadczenie w zakresie przyjmowa-
nia zeznań?
 Raczej skÄ…pe.
 Jakich metod używaliście?
 Nie jestem pewien. . .
 Widzieliśmy na zdjęciach rany przesłuchiwanego, Stephano. I to nasze biu-
ro federalne zostało pozwane do sądu za obrażenia cielesne zadane przez twoich
ludzi. Chcielibyśmy zatem wiedzieć, jak powstały te rany.
 Nie było mnie przy tym. To nie ja kierowałem przesłuchaniem, ponieważ
w ogóle się na tym nie znam. Wiem tylko tyle, że poprzez elektrody przymocowa-
ne w kilku czułych miejscach ciała poddano Lanigana szeregowi wstrząsów elek-
trycznych. Nie znam żadnych szczegółów. Przed opublikowaniem zdjęć nawet nie
podejrzewałem, że mogą od tego powstać tak groz
nie wyglÄ…dajÄ…ce oparzeliny.
217
Zapadło milczenie. Przez kilka sekund Oliver i Underhill patrzyli na siebie,
jakby porozumiewali się wzrokiem. Na ich twarzach malował się jednak wyraz
niedowierzania. Natomiast Stephano spoglądał na nich z rosnącą pogardą.
 Jak długo to trwało?
 Od pięciu do sześciu godzin.
Tamci zajrzeli do notatek i po chwili zaczęli szeptem wymieniać jakieś uwagi.
Póz
niej Underhill zadał kilka pytań dotyczących metod identyfikacji i Stephano
szczegółowo opisał proces porównywania odcisków palców. Tymczasem Olive-
rowi nadal się coś nie zgadzało, gdyż postanowił uściślić dane i jął wypytywać,
o której godzinie cała grupa dotarła na ranczo w Paragwaju, ile kilometrów mieli [ Pobierz całość w formacie PDF ]