[ Pobierz całość w formacie PDF ]

niż żonÄ™ - wyjaÅ›niÅ‚, po czym uÅ›cisnÄ…Å‚ Molly serde­
cznie i dodał: - Co wcale nie znaczy, że jest dla
mnie warte więcej niż ty, kochanie.
- No już dobrze, Frank. Nie zapomniałeś o awio-
marinie?
- Połknąłem dwie tabletki. Nie rób zamieszania.
- Z Frankiem podróże samolotem zawsze są
okropne - mruknęła Molly do Quinna, wsuwając
do kieszeni karty pokładowe i kierując się w stronę
ruchomych schodów. - Moja córka ma to po nim.
Quinn spojrzał zaskoczony na Chantel.
- Nie lubisz latać?
- Och, nic mi nie będzie.
- Ale wzięłaÅ› jakieÅ› Å›rodki uspokajajÄ…ce? - za­
troszczył się.
- Po co? Nie będą mi potrzebne.
Ujął jej dłoń i spletli palce.
- Ręce masz zimne jak lód.
- Bo jest zimno.
- Daj spokój. Nie ma się czego wstydzić.
- A ty nie przesadzaj. Często podróżuję w ten
sposób.
- Wiem. Ale musi to być dla ciebie prawdziwa
męka.
- Każdy ma prawo do jakiejś słabości.
- To prawda - przyznał, podnosząc do ust jej
dłoń. - Może przy mnie będzie ci łatwiej, skarbie.
PróbowaÅ‚a wyrwać dÅ‚oÅ„ z jego uÅ›cisku, ale przy­
trzymał ją mocno.
OP
TANIE & 193
- Quinn, proszÄ™. CzujÄ™ siÄ™ jak skoÅ„czona idiot­
ka. Nie zwracaj po prostu na mnie uwagi.
- Dobrze, ale obiecaj mi, że podczas lotu będę
mógł trzymać cię za rękę?
- Cały czas? To sześć godzin!
- Wymyślimy coś, aby czas nam szybko upłynął.
PochyliÅ‚ usta w kierunku jej twarzy i znów za­
kręciło mu się w głowie. Na tyle mocno, że nie
zauważył mężczyzny w ciemnych okularach, który
zajął właśnie ustronne miejsce w sali odlotów
i przyglądał im się z zaciśniętymi pięściami.
- Mmm... JeÅ›li chcesz zrobić to, o czym wÅ‚aÅ›­
nie myÅ›lÄ™, to zostaniemy aresztowani za sianie pub­
licznego zgorszenia - mruknęła Chantel z kuszÄ…­
cym uśmiechem.
- A o czym myÅ›lisz? Bo mnie chodziÅ‚o o partyj­
kÄ™ remika.
- O partyjkÄ™ remika? - Dz
gnęła go łokciem
w bok. - W porzÄ…dku, Doran. Po dolarze za punkt.
- WchodzÄ™ w to, skarbie.
Po chwili zapowiedziano przez głośniki ich lot
i trójka 0'Hurleyów w towarzystwie Quinna Dora-
na zaczęła wchodzić na pokład samolotu. Za nimi
zaś, w gromadzie pasażerów, podążał tajemniczy
mężczyzna w ciemnych okularach.
ROZDZIAA
DZIESI
TY
- Och, Quinn, naprawdÄ™ jesteÅ› gotów do wiel­
kich poświęceń dla naszej rodziny! - Chantel
uśmiechnęła się kpiąco, wyjmując swoją suknię
z pokrowca na ubrania. KreacjÄ™ tÄ™ zamówiÅ‚a u czo­
łowego hollywoodzkiego projektanta i kosztowała
jÄ… fortunÄ™. No ale ostatecznie nie codziennie bywa
się druhną na ślubie własnej siostry.
- Masz na myśli to cudo? - odrzekł, wskazując
gÅ‚owÄ… na swój Å›wieżo odprasowany garnitur, o któ­
rego włożeniu myślał z najwyższą niechęcią.
- Mhm. To chyba nie jest twój codzienny strój.
- Jakoś to przeżyję.
- Nie wątpię. Pamiętaj, że tata chciał, żebyś
w apartamencie Reeda pojawił się godzinę przed
ceremonią. Czy mężczyz
ni zawsze tak robiÄ… przed
ślubem? Po co?
- Tajemnica paÅ„stwowa. A jeÅ›li chodzi o rodzi­
nę 0'Hurleyów, to stała mi się ostatnio dziwnie
bliska. Zwłaszcza pewna jej część.
- Czyżby? Powiedz więc, co sądzisz o Reedzie.
Wiem, że widziałeś go wczoraj wieczorem przez
kilka godzin. Jakie zrobił wrażenie?
OP
TANIU ,Y 195
- Solidny, z całą pewnością człowiek sukcesu.
Skrupulatny. Raczej konserwatywny.
- A Maddy?
- Artystyczna dusza, roztrzepana, trochÄ™ jak nie­
ziemska zjawa.
- Tak, to cała Maddy - uśmiechnęła się Chantel.
- ZdawaÅ‚oby siÄ™, że nie majÄ… ze sobÄ… nic wspólne­
go, prawda? A jednak do siebie pasują. - Z ciężkim
westchnieniem wsunęła pędzelek do kosmetyczki.
-1 to świetnie pasują.
- Czym więc się martwisz?
- Maddy to moja bliz
niaczka. Zawsze właśnie ją
najbardziej kochałam. Abby jest inna, twardsza,
bardziej samodzielna. Ja również umiem utrzymać
siÄ™ na powierzchni i niez
le prosperować. Ale Mad­
dy... Maddy to rodzaj kobiety, która zawsze wierzy,
że czek zostaÅ‚ wysÅ‚any, alarm siÄ™ nie zepsuje, a ku­
rek od gazu jest szczelny. Ufa światu i ludziom.
- E, nie rób z niej sieroty. Moim zdaniem ona
dobrze wie, czego chce, i umie dopiąć swego. CaÅ‚­
kiem tak jak ty.
- Nie do końca. Ja w gruncie rzeczy jestem od
niej bardziej sentymentalna.
- No to chodz
tu do mnie i daj się namówić na
trochę sentymentów.
- Quinn, jeśli teraz wrócę do łóżka...
- Tak?
- Zamęczę cię swą miłością.
- Obiecanki-cacanki. - Położył się, zakładając [ Pobierz całość w formacie PDF ]