[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Jak ich sprzątniemy, też będą nas szukać. Mam inny pomysł  roześmiał się nagle Lipiński. 
Powiedz im, Emil, niech siÄ™ rozbiorÄ… do samych gaci.
- Zwariowałeś, wodzu?  żachnął się Piesiór, ale przetłumaczył rozkaz dowódcy jeńcom.
Ci, sądząc, że nadeszła ich ostatnia godzina, padli na kolana i z płaczem prosili o darowanie życia.
- Wytłumacz im, że nie chcemy ich zabijać. Potrzebne nam tylko mundury...
Po wyjaśnieniu Piesióra Niemcy ochoczo pozbyli się swych okryć. Po chwili stali na bosaka i w samej
tylko bieliz
nie.
- Mundurki się nam przydadzą... a teraz  Lipiński sięgnął do teczki  zaaplikujemy biedakom coś na
rozgrzewkę, żeby się nie przeziębili w tym lesie...  Osłupiałym z wrażenia i strachu Niemcom wręczył po
butelce.  Otwierać i pić, ale do dna!  rozkazał groz
nie, co Piesiór natychmiast przetłumaczył.
Po piętnastu minutach w obu butelkach nie było już ani kropli, ale za to nastrój obu jeńców uległ
wyraz
nej poprawie. Ucieszyli się jeszcze bardziej, kiedy Piesiór wręczył im teczkę z pozostałą zawartością.
- To dla waszych kolegów. Nie możecie być przecież egoistami  wyjaśnił.
- Do zobaczenia...  roześmieli się spadochroniarze.
- To był świetriy pomysł  zachwycał się Piesiór.  Kiedy uda im się dotrzeć do jednostki, to najpierw
ich zamkną do aresztu, a póz
niej żaden dowódca nie uwierzy w partyzantów pętających się tuż przy sztabie
dywizji...
Centrala powiadomiona o szczegółach akcji podziękowała spadochroniarzom za cenną wiadomość. Po
kilku dniach jeden z transportów tej dywizji został zbombardowany przez lotnictwo radzieckie pod
Działdowem i poniósł znaczne straty.
Była to bezsprzecznie zasługa grupy i Lipiński tego dnia czuł szczególną radość: ich działalność dla
frontu zaczynała procentować! Po raz pierwszy od chwili wylądowania w ziemiance wzniesiono toast za
zwycięstwo.
W kilka dni póz
niej przygotowywali się do kolejnej wyprawy. I tym razem punktem docelowym miała
być Iława.
Któregoś dnia zjawił się w bazie Maks. Spadochroniarze zdziwili się nieco, gdyż zwykle umawiał się z
nimi i przesyłał zdobyte informacje przez łączników. Takie obowiązywały zasady wywołane względami
bezpieczeństwa  w tym czasie w okolicy zaczęło roić się od żandarmerii. Musiał więc widocznie zdobyć
niezwykle cenną informację, skoro zdecydował się na tak ryzykowny krok.
- Nie każ czekać i nie daj się prosić jak panna na wydaniu  ponaglał go Lipiński.  Gadaj, co cię
sprowadza...
Maks uśmiechnął się zadowolony z wrażenia, jakie wywołała jego niespodziewana wizyta.
- Przyniosłem wam trochę wędzonej ryby i ostatnie niemieckie gazety  zaczął wolno, jak gdyby nie
dostrzegał zniecierpliwienia spadochroniarzy.
- Jak Boga kocham, nie wytrzymam i walnę go w ten niemiecki łeb!  zdenerwował się Piesiór.
- Nie lubisz świeżej rybki?  zdziwił się obłudnie Maks i, zdając sobie sprawę, że przeciąga strunę,
wyjął z kieszeni jakiś pomięty papier.  Masz, wodzu  podał kartkę Lipińskiemu.
- Co to jest?  zdziwił się podporucznik oglądając szkice wykonane odręcznie na wyrwanej ze
szkolnego zeszytu kartce.
- Dokładny plan willi komendanta obozu jenieckiego w Iławie  oświadczył dumny z siebie Maks.
- Co?!  - Spadochroniarze stłoczyli się wokół Lipińskiego.
- Komendant obozu to sadysta i ludobójca  tłumaczył Maks.  Wiedzą o tym nie tylko jeńcy, ale
również miejscowa ludność, której dał się porządnie we znaki. Nikt nie będzie po nim płakał, kiedy go
wreszcie sprzÄ…tniecie.
- My?  zdziwił się Lipiński.  Tobie się wydaje, że akcję tego typu możemy przeprowadzić
samowolnie? Nic z tego. Zadecydować może tylko centrala.
Maks był nieco zawiedziony:
- Sądziłem, że to drobna sprawa, możecie sami...
- Właśnie, drobna sprawa  - przerwał mu Lipiński.  Drobne sprawy zwykle mają ogromne
konsekwencje. A my, nie zapominaj o tym, jesteśmy żołnierzami i nie możemy sobie pozwalać na żadną
samowolÄ™. Poza tym naszym zadaniem jest zbieranie informacji majÄ…cych znaczenie dla frontu...  WidzÄ…c
nieszczęśliwą minę Maksa, machnął w końcu ręką.  No, dobrze. Nie przejmuj się. Wołodia porozmawia
dzisiaj z centralą, przedstawi jej twój plan i, jeśli tam wyrażą zgodę, idziemy...
Centrala nie stawiała żadnych przeszkód, ale postawiła jeden warunek:  zachować pełne bezpieczeństwo
i w żadnym wypadku nie dekonspirować grupy . Dodatkowo jeszcze polecono zwiadowcom, aby wyjaśnili,
jakiego typu obóz znajduje się w Iławie. Z tym nie było najmniejszych kłopotów. Już następnego dnia [ Pobierz całość w formacie PDF ]