Delaney Joseph Kroniki Wardstone 06 Starcie DemonĂłw

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przez portal. Inni tak bardzo oddalili się od dawnego człowieczeństwa, że prawie nie da się
ich rozpoznać. Nazywamy ich nieludzkimi duchami, bo ich dusze uległy degeneracji i nie
przypo�minają tego, czym były kiedyś. Lękam się, że nawet gdybyśmy mieli dość czasu, w
żaden sposób nie zdo�łalibyśmy pomóc tym nieszczęśnikom. Nie wiem, ja�kie zbrodnie
popełnili na ziemi, skoro zostali uwięzie�ni w tym miejscu, ale są tak daleko od światła, że
nie zdołają już go dosięgnąć. Uwolnić ich może jedynie zniszczenie Ordy.
Uwięzione dusze? Nagle zrobiło mi się niedobrze na myśl, że za trzy dni i mnie może spotkać
to samo.
Stracharz ze smutkiem pokręcił głową. Maszero�wał dalej. W końcu opuściliśmy ów
straszliwy tunel, zostawiając za sobą płacze i bełkoty. Rynna się skoń�czyła, za nią dach
opadał bardziej stromo. Przed sobą widzieliśmy kopułę, pod którą kryła się śpiąca Ordy- na.
Widziałem wąskie wejście u jej podstawy - nie�wielki czarny owal, budzący grozę. Nie
dostrzegli�śmy drzwi. Kiedy jednak stracharz spróbował wejść do środka, odskoczył nagle,
jakby zderzył się z prze�szkodą.
Przez moment rozcierał czoło, następnie cofnął się, dzgnął w stronę otworu podstawą laski.
Wyglądało na to, że atakuje powietrze, usłyszeliśmy jednak głu�chy łoskot, gdy kij zderzył
się z niewidocznymi wro�tami.
- Czuję jakąś barierę - oznajmił mój mistrz, obma�cując to miejsce dłonią. - Jest gładka, ale
bardzo so�lidna. Pozostaje mi tylko nadzieja, że istnieje inne wejście.
Kiedy jednak spróbowałem dotknąć tego, co pokazał, moja dłoń przesunęła się poza ręce
stracharza. Ode�tchnąłem głęboko i ruszyłem naprzód, z łatwością poko�nując opór.
Natychmiast odniosłem wrażenie, jakbym niezwykle oddalił się od towarzyszy. Wciąż
widziałem ich przez drzwi, przypominali jednak cienie, a meta�liczny blask zniknął.
Znalazłem się w świecie absolut�nej ciemności oraz ciszy. Wokół siebie wyczuwałem
rozległą, zamkniętą przestrzeń.
Wróciłem na ich stronę, a tam natychmiast zalała mnie fala dzwięków. Przypomniałem sobie,
jak Ark- wright uczył mnie pływać. Wrzucił mnie do kana-
274
275
łu, sądziłem już, że tonę. Kiedy więc wyciągnął mnie za skórę na karku, wyłoniłem się z
milczącego pod�wodnego świata, wydany na atak orgii dzwięków. Te�raz było tak samo:
słyszałem niespokojne głosy i okrzy�ki Alice.
- Och, Tom! Myślałam już, że cię straciliśmy. Zu�pełnie jakbyś zniknął! - rzuciła,
głęboko poruszona.
- Ja was widziałem - odparłem. - Ale byliście jak cienie. I niczego nie słyszałem.
Na te słowa Alice podeszła do niewidzialnej barie�ry. Spróbowała ją przekroczyć, bez
powodzenia. Ark- wright także sprawdził przejście - najpierw laską, po�tem ręką.
- Jak to możliwe, że Tom może przez to przejść, a my nie? - spytał ostro.
Stracharz nie odpowiedział wprost. Przyglądał mi się błyszczącymi oczami.
- To robota twojej mamy, chłopcze - rzekł. - Pamię�tasz, co nam mówiła? Ze oddając
krew, zyskasz dostęp do miejsc, do których zazwyczaj nie mógłbyś dotrzeć? Rozpaczliwie
pragnęła, abyś wrócił z nią do Grecji. Może tu, w Ordzie, jest coś, co tylko ty możesz zrobić.
Z całą pewnością jedynie ty potrafisz przejść przez ba�rierę.
Stracharz miał rację. Moja krew płynęła teraz w ży�łach i arteriach Ordyny. Mogłem dostać
się w miejsca zamknięte dla przybyszów z zewnątrz, podobnie ma�ma. Wszystko należało do
jej planu.
- Kończy nam się czas. Może powinienem pójść sam? - podsunąłem.
Bałem się, lecz nie znalazłem innego sposobu. Sądzi�łem, że stracharz zaprotestuje. On
jednak przytaknął.
- Możliwe, że tylko jedno z nas dotrze do Ordyny, nim ta się przebudzi. Ale jeśli
ruszysz, chłopcze, znaj�dziesz się w środku sam - i kto wie, z jakim zetkniesz się
niebezpieczeństwem.
- To mi się nie podoba, Tom! - zawołała Alice.
- Myślę, że musimy zaryzykować - ciągnął stra�charz. - Jeśli nie znajdziemy i nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

resekcja.pev.pl

�

pdf | do ÂściÂągnięcia | ebook | pobieranie | download

Pokrewne