[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rozsunął je i cały pokój wypełnił się jasnozłotym światłem. Noelle
przewróciła się na bok. Czuła się cudownie nasycona. Całe jej ciało
pulsowało wspomnieniami ostatniej nocy. %7ładne z nich nie spało zbyt wiele.
Ammar spojrzał na nią i uniósł brwi. Jeszcze nigdy nie widziała go tak
rozluz
nionego. Miał na sobie tylko płócienne spodnie, nisko opuszczone na
88
R
L
T
biodra.
 Dobrze spałaś?
 Chyba niewiele spałam  zaśmiała się i odgarnęła włosy z oczu.
Miała ochotę poprosić, by wrócił do łóżka, ale nie odważyła się na to. Noc
była cudowna, ale ranek przyniósł dziwną nieśmiałość.
Ammar jednak usiadł na skraju łóżka i powiedział poważnie:
 Jest niedziela.
 Naprawdę?  Weekend minął, nie wiadomo kiedy. Noelle miała
wrażenie, jakby była tu od zawsze. W ciągu kilku dni przeżyła całe życie.
 Musisz wracać do Paryża.
 Naprawdę?  powtórzyła ostrożnie.
 Zdaje się, że spodobało ci się życie na pustyni  uśmiechnął się.
 Chyba tak.
 Ale nie chciałbym, żebyś straciła pracę  dodał i podniósł się.
Praca. Opadła na poduszki. Przez ostatnie dwadzieścia cztery godziny
ani razu nie pomyślała o Arche. Po dwóch dniach niezapowiedzianej
nieobecności nie była pewna, czy w ogóle ma jeszcze do czego wracać, a z
pewnością mogła zapomnieć o awansie. Ale jakoś jej to nie obchodziło.
Uświadomiła sobie nagle, że nigdy nie przepadała za tą pracą. Przykładała
się, robiła, co mogła, by stworzyć sobie nowe życie bez Ammara, życie, w
którym stałaby się zupełnie inną osobą niż wcześniej. Teraz jednak znów
chciała być prawdziwą sobą.
 Zresztą i tak mam coś do zrobienia w biurze w Paryżu  powiedział
Ammar, nakładając koszulkę.  Możemy polecieć dziś po południu.
 Obydwoje?
 Taki mam zamiar.
To była bardzo pociągająca myśl. Mogliby mieszkać w tym samym
89
R
L
T
mieście, dzielić się prostymi przyjemnościami, spotykać się, oglądać filmy,
zamawiać jedzenie na wynos i spać w tym samym łóżku.
Kilka godzin póz
niej wsiedli do helikoptera i polecieli do Marakeszu, a
tam przesiedli się na prywatny samolot, który miał ich zabrać do Paryża.
Noelle z głębokim westchnieniem opadła na kanapę wyściełaną kremową
skórą.
 Wszędzie latasz prywatnym samolotem?
Ammar usiadł naprzeciwko niej i otworzył aktówkę.
 Tak.
 To musi być bardzo kosztowne.
 Ale warto za to zapłacić  stwierdził, wyjmując z teczki plik
papierów. W jego zachowaniu pojawiła się pewna rezerwa i omijał ją
wzrokiem. Noelle poczuła się nieswojo. Wiedziała, że Ammar nie lubi
mówić o firmie, a ona nie miała ochoty o to pytać, ale siedząc naprzeciwko
niego, uświadomiła sobie, jak wielu rzeczy jeszcze nie wie.
 Mówiłeś, że chcesz wyprowadzić Tannous Enterprises na prostą. Co
to dokładnie znaczy?  zapytała cicho.
 Dokładnie to, co powiedziałem  mruknął, nie odrywając wzroku od
dokumentów. Dopiero gdy położyła na nich rękę, ze zdziwieniem podniósł
głowę.
 Nie odcinaj się ode mnie  poprosiła cicho.
Przez dłuższą chwilę patrzył na nią z nieprzeniknionym wyrazem
twarzy.
 Nie odcinam się  odrzekł spokojnie  ale nie jestem pewien, czy
chciałabyś usłyszeć wszystkie nieprzyjemne szczegóły dotyczące interesów
mojego ojca. Był skorumpowanym człowiekiem. Kryminalistą  zacisnął
zęby. Noelle przełknęła ślinę.
90
R
L
T
 Ale teraz to jest twoja firma.
 No właśnie.
 I te interesy nadal sÄ… paskudne?
Ammar odkręcił złotą skuwkę z pióra i zanotował coś na jednym z
arkuszy.
 Po prostu nie warto o tym rozmawiać. Zamierzam zalegalizować
wszystkie interesy prowadzone przez Tannous Enterprises, a tam, gdzie to
niezbędne, wypłacić odszkodowania.
 Czeka cię dużo pracy.
 Tak.
Poczuła podziw i impulsywnie dotknęła jego ręki.
 Jestem dumna z tego, co robisz.
Dopiero teraz popatrzył na nią wprost. Jego bursztynowe oczy były
nieprzeniknione. W policzku zadrgał mięsień.
 Nie uprzedzaj wypadków. Niewiele zrobiłem do tej pory.
 Ale zrobisz  stwierdziła z ufnością. Ammar znów podniósł na nią
wzrok i zobaczyła w jego oczach pragnienie. Zaparło jej dech. Powoli
wyciągnął rękę, przyciągnął ją i posadził na kolanach, twarzą do siebie.
Wsunął palce w jej włosy, a druga dłoń powędrowała pod jej koszulkę.
Rozpiął guzik spódnicy, ale w chwili, gdy jego palce wsuwały się pod
koronkową bieliznę, usłyszeli dz
więk otwieranych drzwi.
 Przepraszam pana  zająknął się steward z przerażeniem.  [ Pobierz całość w formacie PDF ]