[ Pobierz całość w formacie PDF ]

komputery, części sensorów, rozmontowane roboty.
31
05.Uczeń Jedi-Jude Watson-Obrońcy umarłych
Jedi ruszył w kierunku okna. Szybę przykrywała krata z
elektroprętów. Urządzenie zabezpieczające tego typu
stanowiło ochronę przed formami życia i niektórymi
rodzajami broni. Ale przeciwko mieczowi świetlnemu było
bez szans. Rycerz przeciął pręty jednym ruchem, otwierając
odpowiednio szerokie przejście. Następnie uczynił to samo
z szybÄ….
- Dalej, Podawanie - ponaglił ucznia.
Chłopak z łatwością przeskoczył przez okno. Qui--Gon
ruszył za nim. Znalez
li się na ufortyfikowanym podwórzu,
które otaczał mur. Rycerz ocenił, że łatwo się na niego
wspiąć. Zbyt łatwo.
- Chodz
- powiedział niecierpliwie Obi-Wan.
Poczekaj. - Mistrz zbliżył się do muru. Przykucnął
i zaczął mu się przyglądać.
- Podminowany - powiedział. - Detonatory termicz-
ne. Jeśli na niego wejdziemy, a nawet tylko go przesko-
czymy, sensory podczerwieni wykryjÄ… nas i wysadzÄ…
w powietrze.
- A zatem jesteśmy w pułapce.
- Obawiam się, że tak - odparł Qui-Gon, rozważa-
jąc przy tym różne możliwości. Będą musieli wrócić do
twierdzy i wyrąbać sobie drogę mieczami. Nie mieli zbyt
wiele czasu. %7łołnierze znajdą ich w ciągu paru sekund.
Obrócił się i podniósł miecz, gdy usłyszał odgłos
drapania o metal. Ale w polu widzenia nie było żadnego
Melidy. Spojrzał na podłogę. Zobaczył, jak odsuwa się
mała kratka kanalizacyjna.
Pojawiła się w niej niewielka, brudna dłoń i skinęła na
nich.
Zdziwiony Obi-Wan popatrzył na mistrza.
- Co robimy? - szepnÄ…Å‚.
32
05.Uczeń Jedi-Jude Watson-Obrońcy umarłych
Z głębi odezwał się sarkastyczny głos: - Nie krępujcie
się. Pogadajcie sobie. W końcu mamy mnóstwo czasu,
nieprawdaż?
Z twierdzy dobiegały krzyki i odgłosy bieganiny.
Jeszcze chwila i w oknie pojawią się żołnierze.
- Chodz
my - powiedział Qui-Gon.
Poczekał, aż Padawan wciśnie się w otwór. Następnie ruszył
za nim, stopami szukając drabiny, prowadzącej w dół.
Zaczął schodzić, z nadzieją, że nie popełnił błędu.
33
05.Uczeń Jedi-Jude Watson-Obrońcy umarłych
ROZDZIAA
7
Obi-Wan schodził w dół po rozchwianej, metalowej
drabinie. Zestąpił z ostatniego szczebla wprost do wody,
która sięgała mu do kostek. Qui-Gon zszedł za nim,
poruszajÄ…c siÄ™ z typowÄ… dla siebie gracjÄ…, zaskakujÄ…cÄ… u tak
potężnego mężczyzny.
Nie sposób było stwierdzić, czy wybawca to
chłopak, czy dziewczyna. Postać, ubrana w płaszcz z
kapturem, przycisnęła do ust brudny palec. Następnie
podniosła go i pokazała na górę. Znaczenie tego gestu było
oczywiste. Jeśli nie zachowają absolutnej ciszy, usłyszą ich
strażnicy.
Nad nimi rozlegały się głośne kroki i gniewne, nie-
spokojne głosy. Postać odwróciła się i powoli ruszyła
przez wodę, ostrożnie podnosząc i opuszczając stopy, by
nie było słychać chlupotania. Obi-Wan poszedł za jej
przykładem. Wolno i bezgłośnie szli przez tunel.
Z
ciany były podstemplowane szorstkimi belkami.
Chłopiec musiał wysilać wzrok, by je dostrzec. Tunel
nie wyglądał na zbyt bezpieczne miejsce. Zawsze było to
jednak lepsze niż podejmowanie walki w potężnie
uzbrojonej twierdzy. Kiedy od wejścia dzieliła ich już spora
odległość, przyspieszyli kroku. W tunelu pokonywali, jak im
się wydawało, całe kilometry, brodząc w wodzie i mule.
Miejscami woda sięgała im do kolan. Wybawca
prowadził ich przez stare kanały ściekowe, w których
panował potworny odór. Młody Jedi powstrzymywał wymioty.
34
05.Uczeń Jedi-Jude Watson-Obrońcy umarłych
Tamten zdawał się tego nie zauważać i wciąż narzucał ostre
tempo.
W końcu dotarli do obszernego piwnicznego po-
mieszczenia, które rozświetlały błyszczące pręty, roz-
mieszczone na ścianach. Podłoże było tu suche, a po-
wietrze wyraz
nie świeższe. Wszędzie widać było prostokątne
kamienne skrzynie, które porastał mech. Część z nich
stała w równych liniach pod ścianami.
- Groby - mruknÄ…Å‚ Qui-Gon. - To stary cmentarz.
Jeden z grobów, oczyszczony z mchu, świecił w ciem-
nościach nikłym, bladym blaskiem. Wokół niego ustawiono
stołki. Młodzi chłopcy i dziewczęta - niektórzy byli w wieku [ Pobierz całość w formacie PDF ]