[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Akiro ruszył w kierunku chaty z chy\
ością, która zdecydowanie przeczyła jego
wcześniejszym narzekaniom.
 Czasu jest mało, jak sam powiedziałeś!  zawołał przez ramię.  Trzeba ruszyć w
góry przed pierwszym brzaskiem. Muszę się wyspać!
Conan z uśmiechem podą\
ył za nim. Czasami, pomyślał, najlepszą pułapką okazuje się ta
zastawiona nieumyślnie.
Kiedy Cymmerianin podszedł do ogniska, Jehnna siedziała patrząc w płomienie
rozmarzonymi oczami. Bombatta nadal przesuwał osełką po ostrzu zerkając z irytacją na
Malaka, który rozło\
ył się pod kocem i chrapał jak najęty. Z jego otwartych ust co chwilę
dobywał się odgłos przypominający trzask dartego \
aglowego płótna. Jak się wkrótce
okazało, wojownik o poznaczonej bliznami twarzy nie był jedynym, któremu przeszkadzały te
dz
więki. Z wnętrza chaty dobiegały gniewne pomruki, wśród których dało się rozró\
nić
słowa:
 & muszę się wyspać, & stare kości, & jak wół o wzdętym brzuchu.
Nagle w drzwiach pojawiła się pomarszczona twarz Akiro. Jego wzrok padł na Malaka, a
usta poruszyły się bezgłośnie. Chrapanie ucichło jak ucięte brzytwą. Mały złodziej
wyprostował się gwałtownie i przestraszony rozejrzał wokół siebie. Czarnoksię\
nika nie było
ju\
widać. Malak z wahaniem, macając gardło, znów uło\
ył się do snu. Jego oddech pogłębił
się szybko, ale nic nie zagłuszało teraz trzasku płonącego ognia. Chwilę póz
niej chrapanie
zaczęło dobiegać z chaty. Jehnna zachichotała.
 Pojedzie z nami?
 Tak.  Conan usiadł przy niej.  Wyruszymy przed wschodem słońca.
 Tym razem w kierunku wskazanym przeze mnie?
 Tak.
Patrzyła na niego. Jej oczy sprawiały, \
e czuł się niezwyczajnie skrępowany. Nie, \
eby nie
miał doświadczenia z kobietami. Radził sobie z zuchwałymi słu\
ącymi i młodymi \
onami
starych kupców, z bezczelnymi ladacznicami i szlachciankami o gorących ustach. Ta
dziewczyna była nie tylko dziewicą. Była niewinna, jak to określił Akiro, i Conan pomyślał,
\
e to odpowiednie słowo. Jednak\
e jedna rzecz nie pasowała do tego opisu.
 Rano  powiedział  kiedy Bombatta i ja mieliśmy zamiar wziąć się za łby, zmieniłaś
się, przynajmniej na chwilę. Zachowałaś się jak Taramis.
 Przez chwilę byłam Taramis.  Conan otworzył szeroko oczy ze zdumienia, a ona
zachichotała.  Och, nie naprawdę. Nie chciałam, \
ebyście z sobą walczyli, więc
wyobraziłam sobie, \
e jestem własną ciotką, a wy kłócącymi się słu\
Ä…cymi.
 Nie jestem sługą!  rzekł ostro Conan.
Jehnna wyglądała na zaskoczoną.
 Dlaczego zachowujesz siÄ™ jak obra\
ony? Przecie\
słu\
ysz mojej ciotce i mnie.
Bombatta siÄ™ nie obra\
a, a przecie\
jest sługą Taramis.
Szmer osełki na ostrzu ucichł nagle.
 On mo\
e sobie giąć kolana, jeśli ma na to ochotę  powiedział Conan.  Ja
wynajmuję swój miecz na jeden czy dziesięć dni, ale nie jestem sługą \
adnego mÄ™\
czyzny,
kobiety ani boga.
 Mimo wszystko cieszÄ™ siÄ™, \
e mi towarzyszysz. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek
zamieniła więcej ni\
dwa słowa z kimś innym ni\
ciotka, Bombatta czy moje pokojówki. Ty
jesteÅ› inny i taki ciekawy. Tutaj wszystko jest inne i interesujÄ…ce. Niebo, gwiazdy i tak wiele
mil otwartej przestrzeni.
Conan spojrzał w jej brązowe oczy i poczuł się setki lat starszy od niej. Pomyślał, \
e jest
najładniejszą ze wszystkich znanych mu dziewcząt i zupełnie nie zdaje sobie sprawy, jakie
uczucia mo\
e wzbudzić w mę\
czyz
nie.
 To niebezpieczna kraina  mruknął.  A góry są jeszcze gorsze, nawet bez tego
stygijskiego czarnoksiÄ™\
nika. Nie ma w nich miejsca dla ciebie.
 Takie jest moje przeznaczenie  rzekła z prostotą.
 Dlaczego? Bo tak jest napisane w Zwojach ze Skelos?
 Bo noszÄ™ znak. Popatrz.
Na jego wytrzeszczonych ze zdumienia oczach Jehnna zsunęła szatę z ramion. Jej
Strona 27
Jordan Robert - Conan niszczyciel
sterczÄ…ce oliwkowe piersi obna\
yły się prawie a\
po sutki. Słodkie pagórki, stworzone po to,
by znalez
ć gniazdo w męskich dłoniach, pomyślał Cymmerianin, czując nagłą suchość w
gardle. [ Pobierz całość w formacie PDF ]