[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jakby mówił do siebie.  Myślałem, ale pewnie
się myliłem, że ktoś mówił o waszym mieszkaniu
w Bordeaux.
 Przy Rue de Bordeaux, Wasza Wysokość!
 uÅ›miechnęła siÄ™ Magda. To maÅ‚a uliczka nie­
daleko Pól Elizejskich.
 Jej Królewska Mość przeżyÅ‚a oblężenie Pary­
ża!  powtórzył książę, jakby pragnął się upewnić.
 To byÅ‚o okropne, sire! Dziwne, że nie umar­
Å‚yÅ›my z gÅ‚odu. Czy Wasza Wysokość wie, że ziem­
niaki, gdy udaÅ‚o siÄ™ je zdobyć, kosztowaÅ‚y dwadzie­
ścia osiem franków buszel, a funt masła, którego
zresztą nigdy nie widziałyśmy, trzydzieści pięć?
Książę uÅ›miechnÄ…Å‚ siÄ™ na brzmiÄ…ce w gÅ‚osie sta­
rej pokojówki oburzenie.
 SÅ‚yszaÅ‚em, że ci, których byÅ‚o na to stać, za­
wsze mogli dostać jedzenie, a przecież wy miaÅ‚y­
ście mnóstwo pieniędzy!
 Mnóstwo!  Głos Magdy uniósł się niemal
do krzyku.  Miałyśmy tylko to, co miała sama
królowa, a było tego bardzo mało! Ukrywałyśmy się,
Wasza Wysokość! Madame Radak i jej córka, mała
mademoiselle Ilona. Kto by się o nas martwił?
 Nie miaÅ‚em o tym pojÄ™cia  szepnÄ…Å‚ speszo­
ny książę.
 SkÄ…pienie i oszczÄ™dzanie, skÄ…pienie i oszczÄ™­
dzanie, a jeszcze podatki na Konwent! Ledwo wiÄ…-
czyt
scandalous
załyśmy koniec z końcem  mówiła dalej Magda.
 Mademoiselle nie miałaby nigdy nowej sukni,
gdybym nie szyÅ‚a ich sama z tanich materiałów ku­
powanych na targu!
Książę nie odzywał się słowem, więc Magda
opowiadała dalej.
 Do oblężenia jakoÅ› nam siÄ™ żyÅ‚o, potem jed­
nak często był tylko kawałek suchego chleba i zimna
woda. Nie było jej na czym zagotować!  Zamilkła
na chwilÄ™.  To ta ciężka zima  podjęła z bó­
lem w głosie  zabiła Jej Królewską Mość. Noc po
nocy słuchałam jej kaszlu. Oblężenie się skończyło,
ale ona nadal wykaszliwała bez skargi swe życie.
Przerwała znowu i popatrzyła na księcia błagalnie.
 ProszÄ™ dbać o mademoiselle, Wasza Wyso­
kość! Nigdy siÄ™ nie skarży, tak jak jej matka. Na­
uczona została dumy. Nigdy nie przyznaje się do
cierpienia, cokolwiek to jest.  WstrzymaÅ‚a od­
dech.  Nawet wtedy gdy król ją zbił, tak jak często
bił jej matkę, nie powiedziała mi prawdy.  Spadłam
z konia", powiedziała, tak jakbym nie wiedziała, jak
wyglądają ślady po biczu.
 Król ją bił?!
Pytanie ksiÄ™cia zabrzmiaÅ‚o jak pistoletowy wy­
strzał.
 MusiaÅ‚by pan zobaczyć jej plecy, Wasza Wy­
sokość  odparła Magda.  Same pręgi! Nigdy nie
zrozumiem, jak jej się udawało uśmiechać w czasie
czyt
scandalous
zaślubin! Nie powie pan Jej Królewskiej Mości, że
mówiłam panu o tym?  spytała zaniepokojona,
gdy książę nie zareagowaÅ‚.  Bardzo by siÄ™ gnie­
waÅ‚a. Przez wszystkie lata, kiedy w paÅ‚acu rozbiera­
łam królową i kładłam ją do łóżka po tym, jak mąż
bił ją do utraty przytomności, nigdy nie mówiła
o tym, co się stało.
 Król jest szalony!  wykrzyknął książę
gwałtownie.
 Tak, Wasza Wysokość, ale to nie całkiem
jego wina.
Książę popatrzyÅ‚ na starÄ… sÅ‚ugÄ™ z niedowierza­
niem.
 Kilku ludzi tylko wie  wyjaśniła  że jako
dziecko został upuszczony przez piastunkę. Służba
zbyt siÄ™ baÅ‚a, piastunka również, i nikt nie powie­
dział o tym jego rodzicom.
 A więc jego mózg został uszkodzony  rzekł
książę.
 I ja tak zawsze myślałam, Wasza Wysokość.
Dlatego właśnie król w napadzie gniewu przestaje
być czÅ‚owiekiem. Staje siÄ™ brutalny i niebezpiecz­
ny jak dzikie zwierzę.  Magda zacisnęła usta.
 Gdyby pan widziaÅ‚ chociaż część tego, co ja wi­
działam...  podjęła po chwili  gdyby poznał pan
choć część z tego, co dziaÅ‚o siÄ™ w paÅ‚acu! Ale przy­
najmniej moja mała mademoiselle uciekła!
 Tak  rzekł książę cicho.  Uciekła!
czyt
scandalous
*
Gdy Ilona obudziła się póz
nym popołudniem,
Magda rozsunęła zasłony, aby wpuścić do pokoju
słońce.
 Musiałam długo spać  szepnęła księżniczka.
 Lepiej siÄ™ czujesz, kochanie?
 Doskonale  odparła Ilona.  Nie spałam
w nocy i dlatego byłam taka zmęczona.
 Tak, to prawda  przytaknęła Magda. 
PrzyniosÄ™ teraz panience coÅ› do jedzenia. Kucharz
przygotowaÅ‚ dla panienki posilnÄ… zupÄ™ i gotów zro­
bić wszystko, co sobie pani zażyczy.
 Nie przynoś mi zbyt wiele  powiedziała
Ilona.  Zbliża się kolacja, a wiesz, jakie wspaniałe
jedzenie podajÄ… tutaj wieczorem.
Ale Magda już nie słuchała, tylko pospieszyła do
drzwi.
Ilona usiadÅ‚a i przeciÄ…gnęła siÄ™. Upojona poczu­
ciem bezpieczeństwa miała chęć objąć cały pokój.
Z uśmiechem wspominała swój powrót do domu
w ramionach ksiÄ™cia. ByÅ‚a wtedy zupeÅ‚nie przytom­
na, ale miała chęć pozostać tam gdzie była, więc nie
zadała sobie trudu, aby wyjaśnić, że nic jej się
nie staÅ‚o i może sama dosiąść konia. ObjÄ™cia męż­
czyzny dawały jej poczucie bezpieczeństwa i nie
znanej przedtem ochrony. Cudowne drżenie kazało
jej oprzeć głowę na jego ramieniu, by poczuć, jak
mocno przyciska jÄ… do piersi.
czyt
scandalous
Warto byÅ‚o przeżyć chwile strachu podczas po­
rwania, aby wiedzieć, że ktokolwiek byÅ‚ tego spraw­
cą, książę udaremnił jego zamiary.
W czasie walki z żołnierzami księcia jeden
z porywaczy zostaÅ‚ zabity, drugi ciężko ranny. Po­
zostali znalez
li się w więzieniu. Uwolniona od ich
przemocy Ilona nie interesowała się nimi zbytnio.
Siedziała z zamkniętymi oczami, pragnąc, by droga
do zamku nigdy się nie skończyła. Gdy zsadzano
ją z siodła, westchnęła żałośnie, że musi je opuścić.
Podtrzymywał ją hrabia Duzsa.
 Sam zaniosę Jej Królewską Mość na górę
 usłyszała słowa księcia.
Znowu znalazła się w jego ramionach i nagłe
drżenie podniecenia przebiegÅ‚o przez jej ciaÅ‚o. Trzy­
mał ją mocno i gdy wchodził na górę, brzęk jego
ostróg wydawał się muzycznym akompaniamentem
do śpiewu, który rozbrzmiewał w jej sercu.
Nie powierzył jej służącemu ani nawet hrabiemu!
Sam zaniósł ją do pokoju, a ona chciała zdobyć się
na odwagÄ™ powiedzenia mu, aby z niÄ… zostaÅ‚, powie­
dzenia, że chce z nim porozmawiać. Ale u szczytu
schodów czekaÅ‚a Magda, ochmistrzyni i inne poko­
jówki. Książę poÅ‚ożyÅ‚ jÄ… na łóżku i odszedÅ‚, powie­
rzajÄ…c ich trosce.
 Uratował mnie!  śpiewało w sercu Ilony.
 Uratował mnie! Dopóki z nim będę, zniosę jego
chłód, a nawet obojętność.
czyt
scandalous
Nagłe wspomnienie Cyganki Mautyi przeszyło
pierÅ› jak ostrze sztyletu. PomyÅ›laÅ‚a, że tego wieczo­
ru książę znów może się z nią spotkać.
Gdy Magda przyszÅ‚a z tacÄ… zastawionÄ… srebrny­
mi talerzami, Ilona zrozumiaÅ‚a, że staÅ‚o siÄ™ cos' zÅ‚e­
go. Przez tyle lat żyła w wielkiej bliskości ze starą
pokojówką, więc bez zbędnych słów rozpoznawała
jej uczucia, potrafiÅ‚a odczytać każde drgnienie gÅ‚o­
su, każde jej spojrzenie.
 Co się stało, Magdo?  spytała.
 Proszę pić bulion, mademoiselle.
Ilona spróbowała, stwierdziła, że jest pyszny,
i wypiła jeszcze trochę. [ Pobierz całość w formacie PDF ]